به گزارش تابناک قم، استفاده نکردن از طرح های وطنی در تولید پوشاک و مانتوها باعث شده است تا بانوان برای خرید لباس مناسب با مشکل مواجه شوند. وضعیت بازار و ویترین مغازه‌ها، نمایشگر مانتوهایی است که انگار برای بانوی ایرانی دوخته نشده و محصولات پوشش عفاف و حجاب در بازار کم‌تر در معرض دید عمومی است.
نکته قابل تامل این‌که ساپورت و مانتو جلوباز بعضا ارزان‌تر از یک روسری فروخته می‌شود؛ چه برسد به مانتوی‌های اصطلاحا مجلسی.
بانوان باحجاب برای پیدا کردن یک مانتوی پوشیده باید مغازه‌های زیادی را جستجو کنند و در نهایت با مبالغ بالا مجبور به تهیه لباس پوشیده می‌شوند و گاهی پیدا کردن مانتوی مناسب برای خانم ها کار سختی شده است و در این بین ممکن است برخی بالاجبار تن به انتخاب مانتوهای جلوباز دهند؛ زیرا هیچ انتخاب دیگری ندارند و اگر به دنبال دوخت و دوز یا خرید مانتوی با پوشش مناسب بروند به اندازه 3 یا 4 مانتوی جلوباز آب می‌خورد!
کافی است برای پی بردن به این معضل، سری به ویترین لباس‌فروشی‌های زنانه در قم _به عنوان خاستگاه انقلاب اسلامی_ بزنید و حجمی از پارچه‌هایی نازک را مشاهده کنید که به عنوان مانتوی جلوباز با قیمت از 65 هزار تومان تا 120 هزار تومان پشت ویترین مغازه‌ها خودنمایی میکند و به مردم عرضه می‌شود اما ثمن مانتوهای مجلسی دست کم 250 هزار تومان است.
مشکل ارائه پوشاک خانم ها محدود به مانتو نیست و شلوارهای کوتاه و پاره بخشی از مدی است که به شدت فراگیر شده است و به ندرت می‌توان پوشاکی غیر از اینها در بازار پیدا کرد.
در کنار بالا بودن قیمت مانتوی پوشیده به قیمت های سرسام آور چادر مشکی می‌توان نیز اشاره نمود! این گرانی‌ها در جامعه ی اسلامی ما، که پوشش اسلامی در آن توصیه می‌گردد؛ مساله ای است که برخی آن را چرخش نرم به سمت حجاب اختیاری تلقی می‌کنند.
حال سوال اینجاست چرا مسولان برای ارزان کردن و در دسترس قرار دادن این نوع پوشش برای اقشار جامعه تلاش نمی‌کنند!؟
این در حالی است که حتی گفته می‌شود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز مکلف شده است که این گونه محصولات اسلامی را به عنوان محصولات فرهنگی به مردم بشناساند و معافیت های مالیاتی برای تولیدکنندگان این حوزه در نظر بگیرد.
درست است که در این آشفته بازار اقتصادی هیچ کالایی در کشور از افزایش بی‌حساب و کتاب قیمت در امان نمانده است از طلا و ارز گرفته تا پیاز و گوجه فرنگی!
و شاید بتوان با نخریدن یا کم خریدن برخی اقلام زندگی را گذراند؛ اما حذف برخی کالاها حیات فرهنگی جامعه را به خطر می اندازد.
چرا مسولین امر با وجود مشاهده ی این معظل بزرگ فرهنگی در غفلتند و اقدامی برای رفع مشکل نمی‌کنند تا دست کم از تعداد زنان محجبه ای که توان خرید پوشش مناسب با مبالغ بالا را ندارند کاسته نشود!
