به گزارش تابناک قم، این روزها زندگی ما شکل جدیدی به خود گرفته است و به عبارتی خانه نشینیهای طولانی و قرنطینه همه را کلافه کرده و تقریبا کمتر کسی پیدا میشود که از این شرایط راضی باشد چراکه انسان موجودی اجتماعی است اما در حال حاضر یک ویروس این انسان اجتماعی را مجبور کرده دورهمیها، مهمانیها، جشنها و مراسم را محدود کند همانگونه که مدارس و دانشگاه ها دیگر مثل سابق نیستند و هر اجتماع غیر ضروری از گردونه زندگی انسان حذف شده یا به شکل دیگری برگزار میشود.
در این شرایط مسئلهای که مطرح است، سلامت اجتماعی است؛ همه میدانند که رفتار هر فرد بر اجتماع تأثیر میگذارد، درستی این گزاره این روزها بیشتر از همیشه مشهود است.
هر فرد میتواند ناقل ویروسی باشد که عده زیادی را به کام مرگ کشانده و خانوادهها را عزادار کرده است، در این شرایط سوالهای زیادی برای افراد ایجاد می شود از جمله اینکه عاقلانه ترین اقدام در این شرایط چیست؟ باید چگونه رفتار کرد؟ اخلاق و دین در این باره چه می گویند؟
اما در این میان، رفتارهای هنجارشکن و به دور از اخلاق و شرع بسیاررایج است.همه میدانند در شرایطی که احتمال خطر برای همه موجود است باید کاری انجام داد که افراد جامعه کمتر در معرض خطر قرار بگیرد اما همچنان جامعه شاهد قانون شکنیها و رفتارهای خطرناک است
برای بررسی این موضوع و پیدا کردن علت رعایت نکردن پروتکلها از زبان شهروندان متخلف به سطح شهر رفتیم و با تعدادی از این افراد گفتوگو کردیم
در اولین مصاحبه با یکی از فروشندگان که از ماسک استفاده نکرده بود مواجه شدیم. وی علت استفاده نکردن از ماسک را به این شکل بیان کرد: ماسک زدن سخت است و نمیشود تمام روز با ماست کار کرد و ادعا می کرد کرونا نمی گیرد و صرفا افرادی که بیماری خاص دارند مبتلا میشوند.
در مصاحبه با یکی دیگر از شهروندان، درباره رعایت پروتکلهای بهداشتی پرسیدیم. این شهروند گفت: من همیشه ماسک میزنم، اما نمیشود مهمانی و بازدید را تعطیل کرد.
وی هچنین گفت: این همه در قرنطینه بودیم، حالا هم که معلوم نیست تا کی قرار است این وضعیت ادامه پیدا کند، من که نمیتوانم دوست و آشنا و فامیل را نبینم و به هر حال باید با شرایط کنار آمد چون کرونا حالا حالاها مهمان ماست.
از این شهروند درباره علت برگزاری عروسی ها و مهمانیهای بزرگ پرسیدیم و گفت: اگر عروسی دعوت شوم، میروم چون نمیشود دعوت فامیل و آشنا را جدی نگرفت چراکه کدورت ایجاد میشود و ممکن است ناراحتی ادامه دار شود،. به هر حال وقتی کسی برای من احترام قائل شده و مرا دعوت کرده است و باید به او احترام بگذارم و بروم.
در یکی از بوستانهای شهر برای صحبت با مردم رفتیم که جمعی از جوانان دور هم نشسته بودند و گرم بگو و بخند بودند، با آنها درباره کرونا و اهمیت رعایت پروتکلها گفتگو کردیم.
یکی از این جوانان گفت: چند ماه است که کرونا آمده و زندگی ما را مختل کرده است، دیدار دوستانم مهم است و در دورهمیهای دوستانه انسان روحیه میگیرد و حالش بهتر میشود ضمن اینکه در این چند ساعت اتفاقی نمیافتد.
یکی دیگر از این دوستان در پاسخ به علت رعایت نکردن فاصله اجتماعی گفت: ما با هم دوستیم؛ رعایت پروتکلها در جمعهای دوستانه مسخره است چون بعد از مدتی دوستانم را دیدهام؛ نمیشود دست ندهیم و دو متر دورتر از هم بنشینیم.
یکی دیگر از این جوانان بیان کرد: من کرونا گرفتم و احتمال ابتلا به این بیماری برای من وجود ندارد پس دیگر نیازی نیست محدودیتها را به شکل شدیدی برای خودم اعمال کنم.
حضور در این جمعهای دوستانه هم نیاز انسان است و نمیشود از بودن در جمع و این دورهمیهای دوستانه فاصله گرفت و بهتر است با شرایط کرونا کنار بیاییم و زندگیمان تقریبا روال عادی داشته باشد.
از خانواده ای که در ماشین نشسته بودند و از وسایلی که به همراه داشتند؛ به نظر میرسید راهی سفر باشند؛ درباره این دوران و لزوم ماندن در خانه پرسیدیم.
پدر خانواده گفت: وقتی سفر اجبار باشد؛ راهی نیست، باید رفت، ضمن اینکه اگر کمی هم بهداشت را رعایت کنیم و ماسک بزنیم اتفاقی نمیافتد.
همسر او ادامه داد: فرزندم در شهر دیگری ساکن است و باید به دیدنش بروم، از طرفی کارهای ضروری پیش آمده و سفر اجبار است و ما چند ماهی است که در خانه نشستهایم و یک سفر کوتاه برای تغییر حال و هوا لازم است.
در ادامه تهیه گزارش با یک زوج جوان هم کلام شدیم. از این زوج که در تدارک جشن عروسی بودند، درباره شرایط کنونی جامعه و همه گیری بیماری پرسیدیم. خانم جوان گفت: درست است شرایط سخت است اما هر نفر فقط یک بار در عمرش جشن عروسی میگیرد و این یک بار را نمیتوانیم از خود و خانوادهمان دریغ کنیم.
وی درادامه بیا ن کرد: یک شب است و یک جشن عروسی و هردوی ما دوست داریم با برگزاری یک مراسم درخور و مناسب به خانه خودمان برویم.
مرد جوان ادامه داد: مادر و پدرمان هم همیشه در آرزوی تدارک جشن عروسی برای فرزندانشان بودهاند و الان نمیتوانیم خانوادههایمان را ناامید کنیم و بگوییم که جشنی در کار نیست، چرا که کرونا هم که دست بردار نیست. تا کی باید صبر کنیم؟
در ادامه تهیه گزارش با خانهای مواجه شدیم که اهالی آن در تدارک برگزاری یک مراسم بودند.
از یکی از میزبانان درباره علت برگزاری مراسم در این شرایط سخت، سوال پرسیدیم و گفتند: این مهمانی هر سال در خانه ما برگزار میشود و پدر من هم تا زمانی که زنده بود این مهمانی را تعطیل نکرد و حالا وظیفه من است که بیکم و کاست آن را برگزار کنم و باید امسال هم مثل هر سال باشد.
وی در توجیه سخنان خود بیان کرد: کرونا بخشی از زندگی است و باید با کرونا زندگی کرد و نمیتوان به خاطر کرونا همه چیز را تعطیل کرد.
با توجه به شرایط کنونی باید علت این گونه رفتارهای افراد جامعه را ریشه یابی کرد و برای حل این مشکلات و ترغیب ویا حتی اجبار افراد به رعایت پروتکلها، برنامههای دقیق تدوین کرد و راهکارهای عملی ارائه داد.
گفتنی است که در جامعه افراد قانونمدار زیادی هستند که پروتکلها را جدی میگیرند و وظایف اجتماعی خود را درست انجام میدهند تا تمام جامعه در سلامت باشند و از خطر دور بماند.