روی زشت نفاق؛ تأملی بر یک رفتار دوگانه
به گزارش تابناک قم، «شخصیتکُشی پیش از شهادت، و تقدیسِ پس از آن!» رفتار دوگانه ای است که نهتنها نشاندهنده فقدان بلوغ فکری در بخشی از جامعه است، بلکه بازتاب نوعی فرصتطلبی فرهنگی ست که در لحظات سرنوشتساز، پرده از چهره حقیقی خود برمیدارد.
شخصیتهایی مثل شهید رئیسی، سردار حاجیزاده، سردار باقری و سردار سلامی که سالها بیادعا در میدانهای سیاسی، نظامی و امنیتی کشور خدمت کردهاند، بارها هدف هجمههای سطحی، قضاوتهای غیرمنصفانه، و حتی ترور شخصیت قرار گرفتهاند.
منتقدانی که گاه فاقد دانش لازماند، با لحنی تحقیرآمیز درباره آنان اظهارنظر میکنند؛ از فردی مستندساز که گفته بود «فلان سردار غلط کرده»، تا به اصطلاح انقلابیونی که در شبکههای مجازی به سردار سلامی لعن میفرستادند و او را به بیعملی متهم میکردند!
سخنی که بیش از آنکه حاکی از دغدغه باشد، گواهیست بر عدم درک از نقش کلیدی فرماندهان نظامی در ساختار دفاعی کشور و بسیاری از مسائل دیگر...
اما این قصه وقتی تلختر میشود که همان زبانهایی که تا دیروز به تمسخر و توهین مشغول بودند، با شنیدن خبر شهادتها، ناگهان جامه احترام به تن میکنند، و قابهای مشکی، جملات احساسی، و پستهای ستایشگرانه در فضای مجازی جایگزین نیش و کنایههای دیروز میشود و یا حتی خود را امتداد آن شخصیت تلقی میکند!
آیا این تغییر ناگهانی مواضع، حاصل بازنگری فکری است یا تلاشی برای جلب توجه و موجسواری رسانهای؟
البته که احتمال دوم بسیار به واقعیت نزدیکتر است!
یادداشت از: یوسف زارعپور
/ص/