استاندار در سومین نشست فعالین بخش خصوص اقتصاد با مدیران دولتی اعلام نمود کاهش نرخ بیکاری در استان محصول همین نشست ها بوده است.
وی در این مورد میگوید:«کاهش نرخ بیکاری در استان آذربایجان شرقی از 12.8 درصد در سال 92 به 7.3 درصد در سال 94 را یکی از آثار و نتایج تشکیل شورای گفتوگو در استان است و البته خواستار افزایش اختیارات این شورا توسط مجلس شورای اسلامی هستیم»
خبر خوبی است که در بطن آن دو نکته اساسی نهفته است.
1-کاهش نرخ بیکاری به دو معناست یا بیکار از محل آمارگیری مهاجرت نموده است و یا اینکه دولت برای وی شغل ایجاد نموده است. میزان استخدام دولت به عدد و رقم مشخص است و تنها محملی که می تواند اشتغال ایجاد کند بخش خصوصی است . 47درصد اشتغال مردم استان ما در بخش صنعت و تولید است این در حالی است که بنا به گفته دبیر انجمن کارگران استان حال و روز صنایع استان تعریفی ندارد. بنابراین بخش خدمات و کشاورزی را می توان تنها عامل جذب بیکاران به خود دانست.
آنچه عیان است این که در اقتصادهای غیر پویا بخش خدمات اغلب شامل سفته بازی و دلالی و واسطه گری است بنابراین اینکه بگوئیم بخش خدمات نسبت بالایی در اشتغال نصیب خود کرده، بیشتر جای نگرانی دارد تا خوشحالی
2-بسیاری از افرادی که شاغل هستند بخصوص در بخش خدمات و یا کارخانجات تولیدی با مشکل نقدینگی و یا پرداخت دستمزد مواجه هستند که این امر بر حجم معضلات معیشتی و اجتماعی شاغلان افزوده و از بار مشکلات ایشان چیزی کم نکرده است.
3-از سوی دیگر نرخ مشارکت اقتصادی استان به نسبت سالهای قبل با افت مواجه گردیده است. کاهش نرخ مشارکت اقتصادی که تابعی از میزان حضور سرمایه های بومی درامر اقتصاد محلی است ، در کنار کاهش نرخ بیکاری می تواند موید این نکته باشد که فعالیت های اقتصادی از تولید فاصله گرفته و به خلق پولهای نه چندن مفید سوق یافته است.
سیاوش توحیدی