به گزارش تابناک رضوی،دکتر علی صمدی افزود: تحقیقات بر روی منشأ ژنتیک و عوامل محیطی ایجاد کننده اوتیسم ادامه دارد و یک گروه مهم تحقیقاتی در دانشگاه تگزاس به مدیریت یک دانشمند ایرانی بر روی عوامل محیطی تحقیق میکند.
وی سموم شیمیایی، زندگی صنعتی، آب آلوده و ماهیهای آلوده به فلزات سنگین مانند جیوه را از فاکتورهای مطرح در مورد عوامل کمک کننده به افزایش میزان شیوع اوتیسم ذکر کرد و گفت: بنا بر تحقیقات، علاوه بر فاکتور ژنتیک، این عوامل نیز ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند.
عضو هیأت علمی دانشگاه آلستر ایرلند اضافه کرد: تحقیق بر روی ژنهای کروموزوم 16 که نقش آن در ابتلا به اوتیسم تقریبا به اثبات رسیده ادامه دارد.
وی در خصوص آمار افراد دارای اوتیسم در ایران و سایر نقاط جهان گفت: آخرین بررسیها شیوع نزدیک به یک درصد جمعیت را تأیید میکند و هنوز تحقیقی که نشان دهد میزان شیوع بالاتر از یک درصد جمعیت را شامل میشود اعلام نشده است.
وی افزود: در ایران نیز اگر چه برنامهی غربالگری اوتیسم با مدل انفعالی انجام میشود یعنی مراکز غربالگری منتظر مراجعهی افراد هستند، با این حال، با توجه به همهی جوانب، به نظر نمیرسد میزان شیوع بیشتر از گزارشهای قبلی بوده و به نرم جهانی نزدیک باشد.
دکتر صمدی در خصوص مثبت یا منفی بودن مبارزه یا پیشگیری از اختلالات طیف اوتیسم گفت: برخی دانشمندانی که به طور قطع دچار اوتیسم بودهاند، شگفتیهای فکری و عملکردی از خود نشان داده و کمک بزرگی به پیشرفت علم و جامعه کردهاند و در صورت شناسایی و از بینبردن شرایط ایجاد کنندهی این افراد، علامت سؤالی روی موضوع پیشگیری و مقابله با اوتیسم گذاشته میشود.
وی یادآور شد: پیش از این یک سری اختلالات گسترده و متنوع را در یک گروه کلی قرار میدادند و آن را اختلالات نافذ رشد میخواندند که اکنون تعریف و طبقهبندی دقیقتری برای اختلالات طیف اوتیسم شده است.
این پژوهشگر حیطهی اوتیسم ادامه داد: در طبقهبندی جدید، اوتیسم از سایر اختلالات جدا شده و با علائم و نشانگان خاص، مشخصا در سه سطح مجزا قرار داده شده است.
وی با بیان اینکه اوتیسم، علاوه بر جنبههای اختلالی و بیمارگونه، جوانب مثبت هم دارد گفت: کسانی مثل دکتر تمپل گراندین که اکنون در کسوت یک دانشمند جانورشناس، یک محقق ارزشمند و یک مزرعهدار موفق عمل میکند و خودش معترف است که اوتیسم داشته است، اعتقاد دارند که پیشگیری و مبارزه با اوتیسم، ممکن است ما را از استعدادهای شگرفی که در فطرت و سرشت افراد وجود دارد محروم کند.
مشاور علمی برنامهی غربالگری اوتیسم در بهزیستی کشور گفت: پیشگیری اولیه از اوتیسم با توجه به اینکه هنوز عامل ابتلا به آن را نمیشناسیم، معنایی ندارد و آنچه ما به عنوان پیشگیری میتوانیم داشته باشیم، در واقع مداخله در تشخیص بهنگام و بهبود عملکردها و نشانگان اوتیسم است که باید از سنین پایین آغاز شود.
وی تصریح کرد: اینکه قبلا گفته میشد اوتیسم مخصوص جوامع صنعتی و پیشرفته است اکنون منتفی شده زیرا انواع اختلالات مرتبط با اوتیسم در کشورهای مختلف دنیا از جمله در کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعهیافته مشاهده شده و حتی در حال افزایش گزارش شده است.
دکتر صمدی تأکید کرد: تیم تحقیقاتی دکتر محمد حسین رهبر تحقیقات خود را در آمریکای مرکزی انجام میدهد و یک گروه تحقیقاتی از سوی انجمن اوتیسم در امریکا نیز در مناطق مختلف مشغول تحقیق است و بنا بر شنیدهها قرار بوده در عراق نیز با توجه به شرایط ناشی از جنگ و بمباران و وجود عوامل خطرآفرین محیطی، تحقیقات میدانی داشته باشد.
وی افزود: همچنین در برخی کشورهای اروپایی، تحقیقات در این زمینه ادامه دارد و هنوز هیچ تحقیقی در مورد عوامل ایجاد کنندهی اوتیسم، به صورت قطعی اظهار نظر نکرده است.
وی اظهار داشت: برخی گروهها نیز نوعی بررسی اوتیسم را با کمک مشارکت خانوادهها در امریکا آغاز کردهاند که خانوادههایی که عضو مبتلا به اوتیسم دارند نمونهی خون، سوابق خانوادگی و زمینهی بیماریهای خاص خود را به این مراکز اعلام کنند تا مجموع اطلاعات ارائه شده مورد بررسی قرار گیرد و عوامل ایجاد کنندهی این شرایط، بهتر شناسایی شوند.
وی در پایان این گفتگو تأکید کرد: باید صبر کنیم و منتظر نتایج تحقیقات بمانیم تا مشخص شود چه عامل یا عواملی در بروز این بیماری نقش دارند یا تقویت کنندهی عوامل بروز هستند تا بتوانیم در باره ی پیشگیری، تشخیص و مداخلات آن، تصمیمات درست و مؤثر اتخاذ کنیم.
وی گفت: آنچه فعلا در ایران در حال انجام آن هستیم، صرفا شناسایی نمونههای ابتلا به اوتیسم و آموزش والدین برای تعامل و رفتار مناسبتر با بیمار و تلاش برای کنار آمدن با مبتلایان اوتیسم و پذیرش این افراد در جامعه است.
وی در عین حال یادآور شد: البته برنامه ی غربالگری اوتیسم سازمان بهزیستی، کاملا مطابق معیارهای علمی بینالمللی و بر اساس استانداردهای معمول مجامع علمی انجام میشود اما ظاهرا اطلاع رسانی و حساسسازی عمومی به گونهای نبوده که مردم در این برنامه، مشارکت فعالتری داشته باشند.