درختکاری در ایران دارای پشتوانه ای از علایق ملی و سنت تاریخی است، تاریخ نشان می دهد که ایرانیان باستان، جشن های خاصی داشتند و در این جشن ها به درختکاری پرداخته و به خاک و زراعت احترام می گذاشتند.
مردم در روز 15 اسفند با حضور در پارک ها، جنگل ها و اقصی نقاط شهر اقدام به کاشت انواع نهال می کنند و در واقع ایرانی ها هر سال با کاشت درخت به استقبال سال نو رفته و با این کار نمادین، زندگی را به زمین باز می گردانند.
در این روز در مقابل بیشتر پارک ها و فضاهای سبز و دیگر نقاط شهر نهال هایی به صورت رایگان در اختیار مردم قرار می گیرید.
چرا درختان اینقدر مهم هستند؟
کاشتن فقط یک نهال ساده، فواید بسیاری علل خصوص در دنیای صنعتی امروز دارد، درختان از یک سو ریههای شهر محسوب میشوند؛ شهرهایی که با پیشرفته شدن، فعالیتهای سنگین صنعتی و افزایش وسایل نقلیه دودزا، بیشترین نیاز را به یک فیلتر هوایی دارند که از شدت آلودگی ایجاد شده بکاهد. درخت، راه نجات جامعهی شهری از مناظر دلگیر و پراز شلوغی است و زنگ تفریحی دلانگیز با خنکای سایهای برای رهگذرانش است. درختان علاوه بر درمان روحی، درمانکننده جسم انسانها نیز هستند.از دیرباز تاکنون بخش قابل توجهی از داروهای درمانی از گیاهان و درختان تامین میشوند.
فواید درخت صنعت را هم بی نصیب نگذاشته، بهطوری که بازارهایی چون مبلمان ، کاغذ و انواع صنایع چوبی بدون درخت حتی وجود هم نخواهند داشت.
از این رو روز درختکاری نهتنها روز آشتی انسان با طبیعت و منابع آن است بلکه بهانهای برای آشتی انسان با خود انسان نیز بهشمار میرود.
درختان فقط همراهان امروز مانیستند بلکه محافظان آیندگان و فرزندانمان اند و نابودی آنها به معنای نابودی بشریت است.
گزارش از زهرا مهرعلیان