تابناک ایلام ::درکنار مشکلات اقتصادی ،یکی از مهمترین دغدغه های این روزهای مردم ومسئولین جمهوری اسلامی ایران اشتغال است. عدم برنامه ریزی صحیح وهدفمند در راستای پویایی اقتصادی ،تاثیر پذیری فضای کسب وکار از بی رمقی اقتصاد کشور به نقطه ای رسیده است که ایجاد شغل برای جوانان جویای کار در زمره کارهای بسیار سخت قرار گیرد.
بدون شک اگر اقتصاد کشور از ظرفیت لازم برای تجدد برخوردار باشد وبا استفاده از متد وشیوه های نوین به سمت پویایی حرکت کند و مهمتراز همه از چمبره دولتی ها رهایی یابد ،با شکل گیری فضای رقابت صحیح وقانونمند بدون حضور خصولتی ها ،می توان آینده ای روشن وامیدوار کننده در مسیر ظرفیت سازی برای اشتغال بیشتر را برای آن متصور بود.البته نباید در این بین نقش اقتصاد دانش بنیاد بر پایه توانمندی های علمی وتخصصی قشر تحصیلکرده جامعه را نادیده انگاشت .
اما واقعیت این است با رسوب شیوه های منسوخ و کهنه در تصمیم گیری های اقتصادی و مدیریت اقتصادی کشور ،باید قرار گرفتن چتر رکود بر سر اقتصاد پیر وفرتوت کشور را شاهد باشیم ،اقتصادی که از کشش لازم درراستای تاثیر گذاری ونقش آفرینی در حوزه های مرتبط نظیر رونق وایجاد فضای کسب وکار برای نیروی متخصص و آماده بکار کشور برخوردار نیست.
متاسفانه علیرغم علم به این واقعیت غیر قابل انکار ،حرکت مسئولین امر در جهت دهی به اقتصاد کشور به سمت چشم اندازهایی که صرفا برروی کاغذ مانده اند وپذیرش واقعیت آتش زیر خاکستر جمعیت میلیونی بیکار کشور نیست و برنامه وعملکرد مسئولین در خصوص عبور از این نقطه بحرانی ،چندان واقع بینانه ،علمی واثرگذار به چشم نمی آید.
هرساله وهمزمان با جابجا شدن دولتها ،تنها براساس یک برنامه ورویکرد منبعث از بازهای سیاسی وصرفا نمایشی ،طرح های عمدتا شعاری ونمایشی را در خصوص ایجاد اشتغال برپایه واگذاری تسهیلات ارزان قیمت در حوزه های مختلف صنعتی ، کشاورزی و...در کشور شاهدیم.
طرحهایی صرفا رفع تکلیف محورانه ای که براساس آن میلیاردها تومان اعتبار در حوزه توسعه روستایی ،کشاورزی ،صنعتی و گردشگری به نام اشتغالزایی تزریق ،اما در عمل نه تنها به صورت عینی وملموس اشتغالزایی تحقق نمی یابد ،بلکه بدلیل عدم نظارت صحیح ،فقدان پشتوانه علمی واجرایی وشتابزدگی برای نمایش کمی میزان اعتبارات واگذار شده ،این تسهیلات از مسیر و هدف واقعی منحرف شده واز سویی با افزایش نقدینگی عواقب مرگباری براقتصاد بیمار کشور رقم می زنند.
نمونه بارز آن پرداخت شتابزده صدها میلیارد تومان اعتبار اشتغالزایی به نام طرح های توسعه روستایی در استان ایلام ظرف دو سه ماه اخیر است .واقعیت امر این است متولیان امر بمنظور نشان دادن میزان توان خود در جذب این اعتبارات ،کیفیت را فدای کمیت نموده و با وجود آمارهای ارایه شده ،اثری از اشتغال در روستاها مشهود نیست.
تازه اینکه اخیرا مدیران حوزه کار واشتغال در اقدامی شتابزده دریافت کنندگان تسهیلات را مجبور به بیمه نمودن یک نفر تحت عنوان اشتغالزایی نموده اند. بی گمان دریافت کنندگان تسهیلات از سر جبر و فشار وارده ،مجبور به بیمه نمودن صوری احدی از افراد خانواده خواهندشد ،تا اینچنین آمار اشتغال استان بصورت حبابی افزایش یافته ومسئولین امر با ارایه آن به مقامات مافوق ،بر طبل موفقیت غیر واقعی خود بکوبند!
کسی نیست از تصمیم سازان حوزه اشتغال بپرسد ،آیا وقتی که تسهیلات اعطایی در مسیر ایجاد کارگاه هزینه نشده و اصولا کارگاهی وجود ندارد ،بیمه نمودن صوری فردی که حتی یک ریال عایدی نصیب او نمی شود ،از دیدگاه آنان شغل محسوب می شود؟این چه سبکی از ایجاد اشتغال است که براساس آن دریافت کننده وام را مجبور کند تا برای تامین حق بیمه ماهیانه ،بخشی از اعتبار دریافتی را به جیب بیمه تامین اجتماعی بریزد؟
گیرم که چند صباحی رسانه های همسو بر طبل شادی بکوبند ،به به وچهچه کنند که براساس آمارهای کذایی چندین شغل در استان ایجاد شده است ،آیا انصاف ،عقل ووجدان متولیان با علم به غیرواقعی بودن این اشتغال ،آنان را دراین آمارسازی ها همراهی می کند ؟! گیرم که در آماربیکاری به ظاهر تغییر ایجاد کردید ،به خانواده های دارای سه یا چهار تحصیلکرده بیکار چه جوابی دارید بدهید؟یقینا که به مردم پاسخگو نیستید ،لااقل به وجدان خود بعنوان تنها محکمه بدون قاضی رجوع کنید!
