سهم ورزش بانوان قم در رشته‌های مدال‌آوری که ایران در آنها در سطح قاره یا جهان در بخش بانوان، موفقیت‌هایی کسب کرده تقریباً صفر است.
به گزارش تابناک قم، ورزش در استان قم هنوز هم یک اولویت رده پایین است. این را می‌توان از توجه مردم به ورزش، وضعیت تیم‌های ورزشی قم در رویدادهای ملی، سخت‌افزارها و امکانات ورزشی در دسترس مردم و نوع نگاه مسئولان استان به حوزه ورزش دریافت.
در این میان ورزش زنان وارد دوره رشد خود شده است، اما همیشه این سؤال مطرح است که آیا موفقیت‌های کسب شده در ورزش زنان توسط بانوان ورزشکار ایرانی در میادین آسیایی، جهانی و المپیک موفقیتی مقطعی و گذراست یا این موفقیت‌ها قرار است ادامه داشته باشد؟
گذر زمان پاسخ قطعی و درستی به این سؤال خواهد داد. این که کیمیا علیزاده در تکواندو، خواهران منصوریان در ووشو، حمیده عباسعلی در کاراته و فرشته کریمی در فوتسال بخشی از یک روند صعودی برای مدال‌آوری در رشته خود هستند یا ستاره‌ای هستند که ظهورکرده‌اند و خواسته یا ناخواسته روزی غروب کرده و جایگزینی برای آنها وجود ندارد دغدغه‌ای است که در آینده زوایای آن مشخص خواهد شد.
موفقیتی زود گذر
در استان قم، ورزش بانوان همیشه یک گام از سایر استان‌ها عقب‌تر بوده است. موضوع موفقیت گلخانه‌ای و آنی در ورزش قم به ویژه در بخش بانوان بیشتر به چشم می‌خورد؛ پدیدارشدن یک یا چند ورزشکار در رشته‌های خاص که در حقیقت بخشی از یک برنامه کلی نیستند و بر اساس استعداد ذاتی، تلاش بی‌وقفه و مبارزه شخصی خود و مربی یا باشگاه توانسته‌اند به سطح خاصی از موفقیت برسند اما این موفقیت‌ها به دلیل این که برنامه جامعی را به عنوان پشتیبان برای آنها به همراه ندارند، مقطعی است.
به زبان ساده‌تر، یک ورزشکار چهره می‌شود، مدال کسب می‌کند و برای مدتی در صدر اخبار است اما به تدریج از شرایط ایده‌آل دور می‌شود، جایگاه خود را از دست می‌دهد و نمی‌تواند جایگاه خود را ارتقا دهد. چالش دیگر این است که پس از دوران درخشش یک ورزشکار یا یک تیم، جایگزینی برای قهرمانان ساخته نشده و میدان تهی می‌شود زیرا برنامه جامعی برای تداوم موفقیت وجود نداشته و این برنامه جامع، خود به شاخص‌های دیگری مثل زیرساخت‌ها، حمایت‌ها و پشتیبانی مالی وابسته است.
نگاهی به ورزش قهرمانی بانوان
یکی از راه‌های سرراست برای این که بدانید ورزش قم در بخش بانوان در کجای راه است رصد اخباری است که رسانه‌ها در مورد ورزش بانوان منتشر می‌کنند. یک جستجوی ساده در مورد ورزش بانوان، دختران مدال‌آور قم در سطح ملی و بین المللی و تیم‌های ورزشی بانوان استان شما را به چند یافته محدود می‌رساند. تحرک‌های جزئی در ووشو و تیراندازی، تیمی در هندبال که می‌توان آن را نابود شده دانست و دیگر هیچ.
اگر واقع‌بین باشیم باید گفت ورزش قهرمانی در قم در بخش بانوان حرفی برای گفتن ندارد و هرچه به دست آورده بر اساس همان ساز و کار گلخانه‌ای است یعنی یک ورزشکار یا یک مربی دست به کار شده، مدت طولانی به طور خستگی‌ناپذیر با ناملایمات جنگیده و به جایگاهی رسیده که متزلزل است. برای مثال، در رشته ووشو، قم در تیم ملی بانوان نماینده‌ای ندارد. یک ووشوکار از قم به نام پریسا حیدری همیشه یکی از ورزشکاران برتر مسابقه‌های کشوری است اما به تیم ملی نمی‌رسد چراکه استان قم توانایی حمایت از نماینده موفقش برای رسیدن به تیم ملی را ندارد. پس از پریسا حیدری هم مشخص نیست باید چندین سال صبر کرد تا کسی در اندازه او پدیدار شود.
سرنوشت هندبالیست‌ها
مثال دیگر، هندبالیست‌های قمی هستند. سرافرازی ورزش بانوان قم در سطح کشور به مدت 2 سال به دلیل حضور یک تیم از قم آن هم با بازیکنان بومی در لیگ برتر هندبال زنان ایران بود. تیمی که بازیکنانی را تحویل تیم‌های ملی ایران داد اما امروز در لیگ برتر حاضر نیست. مشکل آنها برای حضور در لیگ برتر، مالی بود و در نتیجه نه تیم هدف پویان قم توانست در لیگ برتر حضور یابد و نه روند بازیکن سازی این تیم حفظ شد.
در نتیجه بازیکنان ملی پوش از قم خارج شدند و به شهرهای دیگر رفتند و تیم هدف پویان هم، به صورت جسته و گریخته در سطحی پایین‌تر از لیگ برتر به کار خود ادامه می‌دهد. هدف پویان هم نمونه دیگری از پرورش گلخانه‌ای قهرمان در ورزش بانوان بود. فعالیتی بدون بستر مناسب و فقط بر پایه علاقه و تلاش خستگی‌ناپذیر یک مجموعه که در حال حاضر تا مرز تعطیلی پیش رفته است.
عمر كوتاه ورزش بانوان در فوتبال
در سایر عرصه‌های ورزشی اگر نامی از ورزشکاران قمی می‌شنوید، در حد جرقه‌ای است که نه توان به آتش کشیدن و تحت تأثیر قراردادن دارد و نه عمری طولانی بر آن حاکم است. برای مثال امسال چند دختر فوتبالیست و فوتسالیست قمی در لیگ‌های برتر فوتسال و فوتبال بانوان حضور دارند اما سؤال این است که اگر این بازیکنان به هر دلیلی یک یا چند سال دیگر در لیگ برتر جایی نداشته باشند، آیا بازیکنان جوانی برای این‌که جای آنها را بگیرند تربیت شده‌اند؟ پاسخ در مورد این رشته بدون هیچ تردید، منفی است.
اهمیت به ورزش تیراندازی
در رشته تیراندازی، ممکن است بتوانیم اوضاع را بهتر بدانیم. رشته تیراندازی به دلیل ماهیت مدال‌آور بودنش در بازی‌های آسیایی، از 2 سال قبل به طور جدی مورد توجه هیأت تیراندازی استان قم قرار گرفت و به نوعی می‌توان گفت هیچ یک از هیأت‌های ورزشی در استان قم تا این اندازه به مقوله بانوان اهمیت نداده است.
حاصل این ساز و کار این است که قم امسال تیمی بومی به لیگ دسته اول تیراندازی زنان کشور فرستاده است و رؤیا صبح‌خیز را در تیم ملی جوانان دارد.
صبح‌خیز با همین شرایط به احتمال فراوان در مسابقات جهانی ژاپن شلیک خواهد کرد. در رده سنی نوجوانان، مینا روحیان دیگر دختر تیرانداز قمی است که آینده روشنی در پیش دارد و در اردوی تیم ملی نوجوانان برای حضور در مسابقه‌های جهانی حاضر شده است. موضوع سرمایه‌گذاری اصولی در بخش بانوان را در هیأت تیراندازی به طور جسته و گریخته می‌توان مشاهده کرد؛ گرچه مشکلات مالی و کمبود امکانات به حدی فراگیر است که حتی هیأت تیراندازی هم برای توسعه این رشته در بخش بانوان با چالش‌های زیادی روبرو است و حتی نتوانسته برای تیم دسته اولی خود حامی مالی بیابد.
بانوان قمی در مدال‌آوری سهمی ندارند
سهم ورزش بانوان قم در رشته‌های مدال‌آوری که ایران در آنها در سطح قاره یا جهان در بخش بانوان، موفقیت‌هایی کسب کرده تقریباً صفر است. در تکواندو و کاراته که دختران ایرانی در عرصه بین المللی درخشیده‌اند، قم جایگاهی ندارد. در فوتسال که ایران در بین 3 تیم برتر آسیا قرار دارد باز هم استان قم حرفی برای گفتن ندارد.
در سایر رشته‌ها هم اوضاع بهتر نیست و در ورزش بانوان، چیز زیادی برای افتخارکردن نداریم. جایی هم برای گلایه وجود ندارد زیرا امروز همانی را درو می‌کنیم که دیروز کاشته‌ایم. تا زمانی که ورزش بانوان در قم همچنان یک اولویت رده دوم نسبت به ورزش مردان است، طبیعی است که در روزهای بی‌پولی، فقر برنامه و زیرساخت برای توسعه ورزش مردان، فرصتی به ورزش بانوان نمی‌رسد. افزون بر این که شاخص‌های فرهنگی استان قم سبب شده ورزش یک اولویت درجه پایین باشد؛ غافل از این که ترکیب فرهنگ و ورزش می‌توانند جایگاه فرهنگی قم را با سرعت بیشتر و در مسیرهای جدیدی توسعه دهند.
منبع: همشهری
